ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﻧﯿﺮﻭﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺎﻁ ﮔﺮﺍﻧﺸﯽ ﺩﺭ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﮐﯿﻬﺎﻧﻨﺪ، ﭘﺲ ﺁﯾﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺧﻢ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻤﻼ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﭽﺮﺧﺪ؟ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ ﻭ ﻣﺴﯿﺮ ﻧﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﯿﻢ، ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺩﯾﺪ؟
ﯾﮏ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﺍﻧﺶ ﻗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺧﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﻋﻮﺟﺎﺟﺎﺕ ﺑﺼﺮﯼِ ﻏﯿﺮﻣﻌﻤﻮﻝ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ . ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻓﮑﺮﯼ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﯾﺰﺍﮎ ﻧﯿﻮﺗﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ : ﻓﺮﺽ ﮐﻨﯿﺪ ﯾﮏ ﺗﻮﭖ ﺟﻨﮕﯽ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺩﺳﺖ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﻨﺪ . ﺍﯾﻦ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﯿﻤﻮﺩﻥ ﻣﺴﺎﻓﺘﯽ، ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ . ﺍﮔﺮ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﯼ ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ، ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﯿﻤﻮﺩ . ﻭ ﺍﮔﺮ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﯿﺮﻭﯾﯽ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﮐﻨﯿﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻫﻮﺍ ﻫﻢ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﯽ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ – ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﮐﺮﻩ ﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﺩ . ﮔﻠﻮﻟﻪ ﯼ ﺗﻮﭖ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . [ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ] ﺩﺍﺭﺩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﻧﺤﻨﺎﯼ ﺯﻣﯿﻦ، ﺩﺭ ﻫﺮ
ﻧﻘﻄﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﭖ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﺍﻓﻖ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ .
ﺍﯾﻦ ﻣﺜﺎﻝ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﯼ ﺗﻮﭖ، ﻓﻀﺎﻧﻮﺭﺩﺍﻥ، ﻭ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﻫﺎ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻮﺭ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩ . ﺍﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﯾﻦ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﻟﺒﺮﺕ ﺍﯾﻨﺸﺘﯿﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼ ﺳﺮﺷﺖ ﮔﺮﺍﻧﺶ ﺑﻮﺩ . ﮔﺮﺍﻧﺶ ﯾﮏ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﮐﺸﺶ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺟﺮﺍﻡ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﯾﮏ ﭘﯿﭽﺶ ﯾﺎ ﺧﻤﯿﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ- ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﭼﺎﻩ ﮔﺮﺍﻧﺸﯽِ ﯾﮏ ﺟﺮﻡ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ، ﺩﺭ ﺭﺍﺳﺘﺎﯼ ﺧﻤﯿﺪﮔﯽ (ﺍﻧﺤﻨﺎﯼ ) ﻓﻀﺎ- ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ .
ﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭﺩﺳﺖ، ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ، ﻭ ﺣﺘﯽ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺧﻤﯿﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﺯﻣﺎﻥ، ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺴﯿﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ . ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮﺍﻧﺶ ﺑﺎﻭﺭﻧﮑﺮﺩﻧﯽ ﯾﮏ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻓﻀﺎ - ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻢ ﮔﺮﻩ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﮔﺮﺩ ﺁﻭﺭﺩ . ﻭ ﺑﻠﻪ، ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺍﯼ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻥ ﯾﮏ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ، ﺣﺘﯽ ﻓﻮﺗﻮﻥ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﺵ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻣﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ . ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ “ ﻓﻮﺗﻮﻧﮑﺮﻩ ” ( ﻓﻮﺗﻮﻥﺳﭙﻬﺮ ) ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﻢ .
ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺷﯿﺪ، ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺁﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﺟﺮﺍﻡ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﯾﮏ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺮﻡ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ، ﺯﻣﯿﻦ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻭﺿﻊ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﺵ ﻣﺪﺍﺭﯾﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ . ﻭﻟﯽ ﺍﺟﺮﺍﻡ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺗﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﺳﺮﯾﻊ ﻭ ﺳﺮﯾﻊ ﺗﺮ ﺩﻭﺭ ﺁﻥ ﺑﮕﺮﺩﻧﺪ . ﻓﻮﺗﻮﻧﮑﺮﻩ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻣﺪﺍﺭ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﯾﮏ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﺩﺍﺷﺖ . ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮﺭ – ﮐﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻭﯾﮋﻩ ﺍﺵ، ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ- ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻋﻤﻼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﻓﻮﺗﻮﻧﮑﺮﻩ ﯼ ﯾﮏ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﯿﺪ [ ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ .[! ﺍﮔﺮ ﭼﺮﺍﻍ ﻗﻮﻩ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﯿﺪ، ﻧﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺗﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺩﯾﺪ ﺯﯾﺮﺍ ﯾﮏ ﺩﻭﺭ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﮔﺮﺩ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﺯﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺗﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪﻩ . ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﻮﺭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻓﻮﺗﻮﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ . ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﻓﻮﺗﻮﻥ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺩﯾﺪﻧﯽ ( ﻣﺮﺋﯽ ) ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮﯼ X ﯾﺎ ﮔﺎﻣﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﭘﺨﺖ . ﺯﯾﺮ ﻓﻮﺗﻮﻧﮑﺮﻩ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﺁﻥ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﻓﻖ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﺟﺎﯼ ﺩﺍﺭﺩ، ﻧﻘﻄﻪ ﯼ ﺑﯽ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻧﻮﺭ . ﻭ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﺗﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﮔﺮﺍﻧﺶ ﺳﻬﻤﮕﯿﻦ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﺗﺎﺏ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ، ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﻭ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﯾﮑﺠﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺩﯾﺪﺗﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ، ﺣﺘﯽ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺸﺖ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺩﯾﺪ . ﺍﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﻭ ﻣﺮﮔﺒﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﺘﯽ ﻧﻮﺭ ﻫﻢ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺟﺰ ﻓﺮﻭﺭﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﮐﺎﻡ ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ
برگرفته ازانجمن پیشبرد علوم اتئیست ها و اگنوستیک ها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ میتوانند نظر خود را ارسال کنند.