کیوان گودرزی را فراموش نکنیم.

جاویدنام , مهندس کیوان گودرزی متولّد گیلانغرب فرزند عبّاس، دانشجوی رشتۀ ریاضی ورودی 1385 مقطع کارشناسی دانشگاه ایرانشهر از معترضین جنبش آزادی خواهی مردم و عضو انجمن اسلامی این دانشگاه روز یکشنبه 29 اردیبهشت ماه 1389 زیر شکنجۀ جنایتکاران حکومت به قتل رسید.
جسد وی روز سه شنبه ۳۱ فروردین ماه در حالی که مچ دست و پایش با برق سوزانده شده بود، زیر ۲ تا گوشش با متّه سوراخ شده بود و سرش کاملا له شده بود، در کنار دکل مخابراتیِ پشت آشپزخانۀ دانشگاه پیدا شد.
مسئولین این دانشگاه ابتدا اعلام کردند "این جسد متعلق به کارگری است که بعلّت برق گرفتگی فوت شده"؛ ولی به محض احراز هویت وی توسط دانشجویان، اعلام کردند علّت مرگِ این دانشجو خودکشی بوده و اجازۀ برگزاری مراسم نیز توسط نمایندۀ رهبری در آن دانشگاه داده نشد.
لازم به ذکر است خانوادۀ این دانشجوی جوان به شدّت از سوی مأمورین وزارت اطّلاعات تحت فشار قرار گرفته اند و تهدید شده اند تا مرگ وی را خودکشی اعلام نمایند. در اعتراض به این مسئله، و همچنین اظهارنظرهای غیرمنطقیِ مسئولین دانشگاه،دانشجویانِ آن دانشگاه، روز سه شنبه را در اعتصاب به سر برده و به کلاس های درس نرفتند و شامگاهِ سه شنبه نیز، دختران دانشجو، علی رغم هشدارهای مسئولان دانشگاه مبنی بر عدم برپایی مراسم سوگواری، اقدام به نصب پارچه های سیاه در خوابگاه نموده و همچنین در محل قتل او تجمع کرده و شمع روشن نمودند. 
عده ای نیز به سوگواری پرداختند. 
روز پنج شنبه 2 اردیبهشت 1389 مردم گیلانغرب در مراسم تدفین این جاویدنام با وجود جوّ سنگین امنیّتی حاکم و حضور نیروهای رژیم، حضور گسترده ای به هم رساندند و جسد او در مزار شهدای گيلانغرب به خاك سپردند. 
یکی از دوستان نزدیک زنده یاد کیوان گودرزی به خبرگزاری ها اطّلاع داده که شب قبل از کشته شدنش، کیوان به منزل پسر عمویِ خود تلفن زده و با نگرانی اعلام می کند مرا تهدید به مرگ کرده اند و احتمالا مرا خواهند کشت و شاید هرگز مرا نبینید و فرصت حرف زدن هم ندارم...

چند دقیقه بعد به دامادِ خانواده شان (به اسم شاپور) تلفن کرده و ضمن اینکه اظهار می دارد کار مهمی دارم، در پاسخ اصرارِ دامادشان، چیزی نمی گوید و در حالی که با استرس فراوان که ناشی ازترس و دلهره و تهدید بوده، می گوید تا بیست دقیقه دیگر خودم تماس خواهم گرفت... 
و از آن لحظه به بعد هرگز تلفنش پاسخ نداد..."