فعالان در تبعید: بیش از دو سال و نیم از بازداشت بدون مرخصی نویسنده وبلاگ ” گزارش به خاک ایران” می گذرد و نگرانی ها از وضعیت جسمانی وی ؛ و بی تفاوتی از سوی مسوولان همچنان ادامه دارد.این درحالیست که حتی پزشکان ندامتگاه کرج ادامه روند عدم درمان این زندانی عقیذتی از راه عمل جراحی قلب باز را خطرناک دانسته ، هر لحظه احتمال ایست قلبی و مرگ حتمی، وی را محتمل دانسته اند.
این وبلاگ نویس ٥٢ ساله که از سال ٢٠٠٤ بلاگ نویسی را آغاز کرده است مدت ها تحت شکنجه های شدید جسمی و روحی قرار داشته که این شکنجه ها اثرات نامطلوبی بر روی سلامتی وی گذاشته است.
میترا پورشجری دختر این زندانی سیاسی در این باره به خبرنگار “سودویند“، می گوید: پدرم یازده ماه پیش علیرغم بیماری هایی همچون سنگ کلیه ، ورم پروستات ، دیسک کمر ، مشکلی بینایی و سرگیجه ؛ به یکباره ایست قلبی کردند و به گفته پزشکان نیاز مبرمی به عمل قلب باز دارند.
میترا پورشجری درباره درخواست از مسئولین زندان برای درمان پدرش افزود: “بارها برای گرفتن مرخصی استعلاجی اقدام کردیم ولی متاسفانه جوابی نگرفتیم و حتی زمانی که از طرف پزشکان تایید شد که ایشان باید به بیمارستان منتقل شوند و عدم تحمل کیفرخواست شامل حالشان می شود ، ولی باز هم اعتنایی نکردند و پدرم هم چنان در همان وضعیت به سر می برد.”
دختر این زندانی سیاسی در ادامه نسبت به دلیل سخت گیری های مسئولین زندان نسبت به پرونده پزشکی پدرش اظهار بی اطلاعی کرده و نسبت به سلامت جانی پدرش به دلیل فشار ها و مشکلات جسمی ابراز نگرانی کرد.
محمد رضا پور شجری (سیامک مهر) از آغاز دستگیری دچار دو حمله قلبی در زندان شده است. دکتر قلی‌زاده، رئیس اداره بهداری ندامتگاه کرج، در هفت آبان ماه سال ۱۳۹۱، در نامهای به مقامات قضائی نوشته است که محمد رضا پورشجری مشکل قلبی دارد که درمان آن برای این مرکز هزینه زیادی بهمراه دارد، لذا مستدعی است در خصوص اعطای مرخصی درمانی، اقدام مقتضی به عمل آید.
دختر این زندانی سیاسی در ادامه نسبت به شرایط ندامتگاه مرکزی کرج که پدرش در آنجا به سر می برد افزود: “زندان ندامتگاه كرج بند سياسي ندارد و پدرم در ان زمان تنها زنداني سياسي بود كه به انجا تبعيد شد.پدرم در ميان زندانيان خطرناك و شرور بسر ميبرد و تاجايي كه دوبار مورد حمله انها قرار گرفته و بطور نمونه شبها در ميان دو نفر كه يكي مادر خود را به قتل رسانده و ديگري بچه خواهر خود را تكه تكه كرده ميخوابد.در اين زندان بيشتر زندانيان مواد مخدر مصرف ميكنند و تعادل روحي ندارند و پدرم امنيت جاني ندارد و جدا از اين ،مشكلات شديد بهداشتي بيداد ميكند.در اين سالن اب گرم تنها ٤٨ ساعت در هفته وجود دارد و بايد ساعتها در صف حمام باشند.لوله هاي فاضلاب تركيده و تمام راهروها را فرا گرفته،اين زندان در مقابل تخت و وسايل شوينده ماهانه ٧٥ و ٣٠ هزار تومان دريافت ميكند و بدليل وضعيت بد اقتصادي خانواده هاي بيشتر اين زندانيان،انها توان پرداخت اين پول را ندارند و اوضاع داخل زندان چه از نظر رواني و بهداشتي هرروز بدتر ميشود تا جايي كه عده اي بايد در راهروها و درميان فاضلاب بخوابند و تمام تعمير و فراهم كردن وسايل گرمايش و سرمايش به عهده خود زندانيان است و به تازگي به بهانه پيدا كردن گوشي موبايل به درون اتاقها وحشيانه حمله ميكنند و تمام مواد غذايي و وسايل انها را زير پا له ميكنند.”
میترا پور شجری درباره علت انتقال پدرش از زندان رجایی شهر به ندامتگاه مرکزی کرج توضیح داد: این پرسش ماست ولی هيچ وقت ، هیچ نهادي پاسخي واضح براي اين پرسش،نداشتند. ولي خودشان فكر ميكنند شايد به دليل فعاليتهايي بوده كه با بقيه دوستان در زندان رجايي شهر داشتند و آنها خواستند با اين كار پدرم را دور كنند و اين اتفاق زماني افتاد كه ميخواستند اورا براي سونوگرافي به بيمارستان خارج زندان منتقل كنند ولي متاسفانه بعد از بيرون رفتن از زندان او را به زندان ندامتگاه بردند.
او با بیان این که بسیاری از مشکلات جسمی پدرش مربوط به شکنجه های دوران بازجویی است ، اضافه کرد: در ٨ ماه انفرادي كه ايشان تحت شكنجه هاي روحي وجسمي بودند صدمات خيلي زيادي بهشان وارد شد، از جمله حمله هاي قلبي كه منجر به گرفتگي عروق ايشان شده و نياز به عمل قلب باز دارند. پيشتر دچار سرگيجه هايي ميشدند كه ناشي از فشارهاي شكنجه بوده و كمر دردهاي شديد كه همه اينها زاده زندان و شكنجه هاي درون ان بوده است.
محمد رضا پورشجری، نویسنده وبلاگی با عنوان گزارش به خاک ایران است که در ۲۱ شهریور ماه ۱۳۸۹ در منزلش بازداشت و پس از هفت ماه شکنجه در دادگاه غیر علنی به ریاست قاضی غلام سرابی به اتهامات اقدام علیه امنیت ملی و توهین به آیت الله خامنه ای و توهین به مقدسات به سه سال حبس محکوم شده بود.
